Bir kahvenin tadını, kahveyi içen bilir. Kahveyi içmemiş birine:
- Kahve nasıl birşeydir?
diye sormak pek akıl karı bir cevap getirmez. Kahveyi tatmamış bir kişi, kahvenin muhabbetinden ne anlar ki. Insan yaşadığı ile değer kazanır, yaşanmamış bir hayatın değeride olmaz. Bir insan yaşadığı cefa ile sefayı tanımlar. Tadılmamış bir acı, onun karşılığı olan mutluluğu da tanımlayamaz. Ağlamadıkça gülmenin kıymeti olmaz. Bunun içindir ki her can ağlayarak cihana kadem basar. Ağla ki, gülmeyi hak edesin.
Şairin dediği gibi:
'Muhabbet bir bela şeydir, giriftar olmayan bilmez
Cefayı çekmeyen aşık sefanın kadrini bilmez! '
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta