Söyleşi Şiiri - Tabir Gökçe

- Dost'a-

Dedi ki;
“gece mavisi düşüm”

Dedim ki;
O en uzak yıldızlardan
Ve oldukça cömertçe
En karanlık gecelerden
Ve inanılmaz sevgilerce
Umutsuzluğun gölgesinden
Ve anlamlı gülüşlerle
Ve o eski sevgiliye
Mükemmel armağandır
İzdüşüm

Dedi ki;
“düştüğüm yetim iz’im ben”

Dedim ki;
Düşmüşse İz bir yüreğe
Ki yetim olmak niye?
Duydum hüznün coşkuda
Kendine zulüm niye?
Bak, gör yalnız değilsin
Yalnızsan bu can niye?
Sevgiyle yaratıldın
Hayata küsmek niye?

Dedi ki;
“İzlerim silik”

Dedim ki;
Yaşamak, insan ömründen öte
Silik bir iz olsa bile
Sen ki ak kağıda düşmüşsün
Okuyan lal olsa gelir dile
Susma haykır gönlünce
Arda kalmasın sözün
Silinen izler olsun bırak
Bize yadigar özün

Dedi ki;
“düşlerim yorgun”

Dedim ki;
Güneştir yükselen uyan
Uyan artık sen bahar değil misin?
Uyan ki hayat senin ardından gelsin
Yorulmak, tükeniştir düşte bile
Hazan, son değil
Son değil hiçbir zaman

Dedi ki;
“ölü baharım ben”

Dedim ki;
Ölmez bahar, yanılgıdasın
Bahar başlangıçtır, sen hala başındasın
Unut kışı, kar, boran geride kalsın
Sen ki yepyeni hayata kırpıp gözlerini
Bağrında filizlenen çiğdeme bakacaksın

Efkarlıyım bu gün,