Söyleşi Şiiri - Feyz Kariha

《 Bir kelimeye tutunmanız gerekse idi bu kelime ne olurdu. Sizce dünyayı hangi kelime kurtaracak ve neden? 》

- Hmmm…
Kelime: Abdurrahman… Aslında’’ hmm’’ derken zamandan bir parça düşünme payı elde ettim sandıysanız yanıldınız. Nerde, ne zaman bana bu soruyu sorsalar ki ilk siz sordunuz, ben hep, tek ve yegane olan bu cevabı veririm; Abdurrahman..!

Çünkü Abdurrahman öyle bir kelimedir ki, bütün insan devlerine kafa tutar. Bütün yoldan çıkmış hobitlere, tanklara, darbelere, kurda göz dikmiş kırmızı başlıklı kızlara, beyaz gömleğe, kaos teorilerine, Truva atlarına, yotta ohm felsefesine ve matematiğin hesapsız kalbine… Abdurrahman Allah işi bir şeydir. Ve dünyayı kurtaracak olan olanaklardan bir olağanlıktır o.

《 şimdik efendime söyleyeyim bizim, dünya gezegenini pek de ilgilendirmeyen bir merakımız var, sizce insan olmak Nasıl bir şeydir? 》

- Eeee….
İnsan olmak nasıl bir şey mi? eee dediysem bir çıkmaza düştüm zan edilmesin. Ee ile geçen zaman zarfınca içimden kahkahalar attım, son ‘e’ ile 7 küsuratlık bir tarihçenin tam ortasından geldim. İnsan olmak elbette ki Abdurrahman olmamak demektir. Bence burada insan olmaktan önce kelimeyi bilmek gerekir. Mesela ABDURRAHMAN, kendine sağlam bir yer kurmuştur lügatte ve istilahta. Sahip olduğu manayı kendine yük saymaz Abdurrahman. Çünkü insan olmak isteyenlere ayna olma gibi mevcudiyeti vardır. İnsandan önce kelimeyi bilmez isek, insan olmayı anlayamayız.
Düşünüyorum da a c b siz seçtiğiniz konunun ne denli önemli olduğunu kavramış olabilir misiniz…

《 aslında bu kadarını düşünememiştik. Abdurrahman sağ olsun! son olarak bir kelimeyi bir trapezden atlatacak olsanız bu şanslı çocuk hangi kelime olurdu? 》

- Ben bunu bir önceki söyleşinizde gördüm. Kelimelerin kelimesi Fikir, kendini cevaba sunmuştu. İyiydi. Kelimeden sonra anlamamız gereken noktadır fikir.. Bu sıralama olmadan insanı ve insan olmayı oluşturamayız. Ben o trapezden Abdurrahman’ı atlatırdım. Nasıl atlatmam ki, hiç atlatılmayacak bir Abdurrahman mı o. Tam 1234567890 yıl oldu Abdurrahman dilimizden gideli. Ecnebi bir kelime gibi üzerimizde taşıdığımız. Ne biz doğru dürüst Allaha kul olabiliyoruz ne kulluk bizim üzerimizde doğru bir kelime. Ama seviyoruz Abdurrahman’ı… siz bilmiyorsunuz belki ama o, alfabenin, özenle bir araya getirdiği süsü. Merhameti barındıran bir sayfanın kalbini oluşturan satırın şah damarı. Siz bilmezsiniz belki, Abdurrahman neyin elinden tutsa o kendi lisanında hal bulur akmaya. Gözleri de var üstelik, tam dudağının kıyısında duran kuyu için bir yağmur duası gibi duran gözleri…
siz belki Abdurrahman’ı bilmezsiniz, onu bilseniz kendinizi bilirsiniz…