Bütün ayrılıklar
Silinmeyen iz mi bırakır gidenin arkasından böyle
Şiirlenirmi yüreği insanın tuz biber mi sevdanın
Söylesene her akşam sofrada
Senden önce nasıl yer alır yalnızlık denen bedensiz
Dem mi tutar köşe başlarında akıtılan gözyaşları
Kahvaltıda peynir ekmek gibi yutulur mu lokma lokma
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
