Anıların kıyılarında, özlem kumlarına adını yazdım,
Kendine çekilmiş yanlızlığın fotoğraflarında kendimi
Sende buldum. Sarılmaya başladığım başbaşaların,
en başında sevdim seni, Yokluğunun yarattığı he-
zeyanlarda sen yanım çürüyor, varlığın çoğullarıma
oğullanırken, benide alıp gittin.
Yok ile var arasında, sende yoktun, yaşanmışlığın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta