Söylenti Şiiri - Kaan Karadağ

Bir söylenti var bu sabah şehirde, sana dair
daha gün ışır ışımaz aldı gitti başını sözler,
düşen bir yaprağın sesi ağırlığınca çınladı ortalık.
vakitsiz çaldı arabaların kornaları düğüne gidercesine
taze ekmek sıcaklığı sardı sokak aralarını,
bir şaşkınlık vardı, bir tedirginlik sanki bilmezcesine.

Adımını attın güne ilk güneş, öptü gözlerini denizden
çıkmış kokusuyla,
sardı ruhunu geçmişten arta kalan sır dolu aydınlık,
sonra ellerini sardı eylülün hüzün yaprakları.

Sararan resimler terk etti albümlerden yerini,
katıldı bu coşkuya sevinç oldu kısa bir an olsa da,
selam verdi evinin,açtığın arabanın kapısı,
hoş geldin gününe dedi; gittiğin yol, kavuştuğun tabela.

Oturdun düşündün, neresindeyim bugün yaşamımın,
yüreğim nerede?
cebinden bir mendil çıkardın, saçıldı düşlerin,
kimi gerçek olmuş kimi kaybolmuş.

Şehirdeki söylenti kadar takvimdeki yaprak da doğruydu.
doğduğun güne dair olduğu gibi.

Bir yağmur eksikti seni ağlatan...