Söylenmeyenler Rapsodisi -1-

benim küçük bir mezarda tanrıyı bekleyeceğimi sanıyorlar
yapamam bunu, duramam artık!
bana ne yapacağımı söylemekten vazgeçin
kalmadı bir parça huzurum,kalmadı içimde insanlık
zerre misal insanlar anlamıyorlar
ben nefes alabildiğim için hür ve mutlu olmalıyım.
bir parça beyaz zambak kokusunu çekip içime
yürümek bir patikada hatta koşmak
ter içinde, yalınayak,kimsesiz...
bunlar benim de hakkım değilmi?
neden sürekli savaşan benim,kaybeden de ben
söyleyin bu mudur insanlık
zevk müptelası olan bedenlerin iniltilerinde mutluluk arayan insanoğlu
kendisini dünyanın hakimi sanan ilkel yaratık
yaşama hakkını tanımazsın bir diğer kardeşine
yüzyıllardır kanatların çıkacak diye beklersin
unuttuğun bir şey var sen maymun değilsin
beni bekleten beni yoran mecburen ait olduğum sınıf
nedir benden istediğin bırak yorgunum artık.