Küskün bir çocuğun
Gözlerinden bakma bana öyle
Dayanamam
Söylenmemiş sözler birikir içimde
Acıyı sürükleyen nehirler gibi
Akıtabilsem denize
Yutar bir içimde
Omcaları kırık bir bağ bozumu olurum birden
Ağlayamam
Sadece bir nefes ötemde olursun bazen
Dokunamam
Gözlerindeki anlamları derlerim
Kalabalık yalnızlığımdan geçen sözler yerine
Bir kırmızı karanfil açar yüreğimde
Karanfilden kan damlar
Üzüntümden
Bilirim
Gecelerin zifiri karanlığı
Hep senin hüznünden
Gün doğumunda
Tül perdenin arasından yüzüme
Gülüşün düşer
Ancak o zaman aydınlanır her yer
Gölgende dinlenmeye
Yapraklarında yeşermeye
Köklerinde yaşamaya tutunmaya geldim
Küskün bir çocuğun
Gözlerinden bakma bana öyle
Kayıt Tarihi : 15.2.2014 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi bir psikolog olan bu öğrencimi anmamın nedeni şiiriniz Naime Hanım...
Aynı duyarlılığı yakaladım şiirinizde... Anlaşılmak beklentisi var... Duygularına karşılık alınamamanın hayallerine sığınarak 'O'nu yaşamak var... 'O'nun varlığının bile yaşamına ışıltılar saçtığını aktarmak var.....
Duyguların bütün içtenliğiyle aktarıldığı, dili dupduru şiirinizi ve bu duygulu yüreği içtenlikle kutlarım.... Sevgilerimle..... Saygılarımla.....
Yapraklarında yeşermeye
Köklerinde yaşamaya tutunmaya geldim
Küskün bir çocuğun
Gözlerinden bakma bana öyle'
Küskün çocuk gözlerini güldürmek için her şeyi yapar insan...
Çok güzel bir şiirdi sevgili Naime Hanım... Selam ve sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (87)