Söylenmemiş sevgi Şiiri - İbrahim Özdemir 2

SÖYLENMEMİŞ SEVGİ

Seviyorum ama söylemeye korkuyorum,
Onu görmediğim zamanlarda şeklini ezberliyorum,
Hayal dünyasına dalıp,
Bazen ıssız bir ormanda,
Onun güzelliğine çiçekler ekleyip,
Portresini çiziyorum.
Bazen ormandaki çeşmeye adını yazıp,
senin çeşmen diye kana kana içiyorum,
içimin yandığını rüzgarlara haykırıyorum,
Rüzgarlar bana kızıp oradan oraya savruluyorum,
Sanki ıssız bir adada tek başınayım,
Göğsüme acı bir hançer vurmuş,
sanki bir berduşum.
Bak akşam güneşi buruk bir veda ediyor,
Acı ve hüznü içine gömüp ben mafolmuşum,
Gecenin derinliğinde yanı başımdasın,
uyandığım an ulaşılmaz dağların tepesindesin,
Suçluyum,çözemediğim suçlusun,
Beni güzelliğinle mafedenimsin
sevdiğini söylemeden,
Izdırap çeken çok salakmışım.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR