.Söylenmemiş Bir Yalnızlık Şarkısı...

Kumsalı döverken deli dalgalar
Adam üşümüyordu
Yüreğinde nasır tutmuş bir kimsesizlik,
Sırtında sayısız bıçak yarası
Denizin tuzuna bastı acılarını...

Ve kadın göründü uzaktan
Başında sisli anılardan bir bulut,
Kirpiklerinde asılı utangaç damlalar
Ölesiye yorgun yaşamaktan,
Kıyasıya kırgın dünyaya,
Hüzünle yürüyordu...

Adam oturdu ıslak, soğuk kumlara
Bir sigara daha yaktı denize karşı
Morarmış ellerini ovuştururken,
Burnunda tütüyordu insan sıcağı...

Kadın yaklaştı adama
Gözleri boş bakarken ufka
Sendeler gibi oldu
Bir martı yetişip tuttu elini...

Ve geçip gitti adamın yanından....

İki kırık kalp, o boş sahilde
Ah bir göz göze gelebilseler,
Bitecekti belki yalnızlıkları...

Farkedemeden birbirlerini
Yürüyüp gittiler kendi dünyalarına...