’Söylenen Sözler’’ Şiiri - Kürşat Çek

Sana söylediğim hiç bir sözü tutmuyorum..
Kendime iyi bakmıyorum, hoşça kalmıyorum..
Kendime bakmıyorum bile, iyisini geçtim,
Kalamıyorum bile kendime, ne hoşçası?
Sana verdiğim hiçbir şeyi geri alamıyorum ben,
Aklımı,
Kalbimi,
Kendimi,
Söylediklerimi..

Aklım;

Yine sende, yada sen aklımdasın bilmiyorum..
Aklım öyle karışık ki sayende,
Her şey senin sayende oldu, kocaman bir tebriği hakediyorsun..
Şimdi sana ne desem, geç..
Bu saatten sonra, bir dakika saat kaçtı?
Hep bu saatte geliyorsun aklıma, gecelerle anlaşman mı var senin!
Geceleri daha çok yakıyorsun canımı, gece tarifesi bu olmalı sanırım..
Kalbim;
Ona ne söylesem dinlemiyor beni, unut diyorum aklıma yönlendiriyor, unutamıyorum..
Hayır aklımı kullanabilsem seni çok güzel unuturum da işte, o da bende değil..
Kalbim de sende zaten, manyak mıyım lan ben?
Manyağım evet, delirdim, delindim..
Tam sol yanımdan.
Yanımdan gittiğinden beri kanıyor orası..
Orası seni ilgilendirmez..
Sen orasını çoktan kaybettin..

Kendim;

Kendimi kaybettim ben!
Her yere ilanımı astırdım, şimdi sokaklar cıvıl cıvıl benle dolu..
Kendime gelemiyorum bir türlü, kendine gel demeyin bana.
Sendeyim sende.
Yolumu kaybettim ben, var mı bunun bir yolu, kendime gelmek için kestirme bir yol..
Bu yola beraber çıkmıştık, tek başıma dönüyorum..
Akılsız başın cezasını şimdi kalbim çekiyor..
Ve ben çekiyorum elimi ayağımı her şeyden.
O gün bugündür her şey de bir hayır var..
Kimseye hayırım yok..

Ve söylediklerim;

Boşver söylediklerimi, sen bir de söyleyemediklerimi duysan,
Boşver..
Tutuyorum bu sefer sözümü, söylemiyorum sana..