Söylence-8 Şiiri - Sevda Karakaya

bilmez ki afişteli sözler,
dili lal dakikalar suskunsa eğer
beklemekse gariban gözyaşını,
yanağında döne döne, kıvranıpta düşer

mecalsiz bakışları sakınır yargısını,
suda aksine bakarsa nihayet
dönerse terkedilen akşamı,
yüreğinde isli alevi, söner elbet

bu yara korkaktır, kapatır kabuğunu,
kanı içerden sineye gürledikçe
bu yara!
kangren sorgusu
dilinde sözsüz cümleler yerine

aksayan o hayaldi meğer
gece küserken ay ışığına
çağrışırdı öksüz kalırken hani
sabahları gülerken gün ışığına
hisleri yanlız kalmazken hani

bağıra çağıra yaşadık mı sanırsın
düğüm düğüm boğazında sağrısı
kahpe tuzak ve felekse dost yarası
büyüyen hançerin çilesidir yangısı

tavanda gözyaşı takkesi
giydi semanın cümbüşlü sesi
bir haykırışla yırtar geceyi
meğer;
sokakta vurulur mertliğin cüssesi

gel şafakla bir!
gizli rehavetlerle kolla düşlerini
inancını savur rüzgarına,
coşsun!
arı duru ırmakla bir

içinde balıksa gözlerinin dili
umudunu perçinle hülyalarınla bir

hüsrana uğrarsa boz bulanık dağlar
yakılırsa aşkın sazında gönlü taşkın canlar
gör!
ne gök fermanını dizginler,
ne de toprak,
ayaklar altında çorak kalır

tohumda başak,
başakta lalezar şehirler
kuşatılmış emeklerdir,
''güneşin zaptına yakın''
zılgıtı dilinde,
Nazım'dır akseden sedefler

orağını vurdukça toprağa
ağulanmış dermanları hasatlar
samyeli kasırgasında alınteri
duydu abdal,
obisten gelen sesi
semavi sığınmalarla tutuştu
tan vakti ayazında
zemherinin küllenen seheri

bu köhne, bu ihanet,
bu davası sancılı akşam,
ecele kaçışan dirilik,
açılan avuca verilmeyen metelik,
yok sayılan merhamet,
cepsiz kefenlere sürülen elem

hangi harfin, hangi renge aşkını
hangi şair, hangi şiir anlattı
bu uygarlık, nasıl bir insanlıkla
dünyanın yargısal mayasıydı

08.07.2009 Sevda....