Söylemiyorum Kendime Seni

sahici bakışalrınla kayboldum ölümcül şehrimde
yangınım sönmedi hasretin yağmur olsada
kavuşmak haram oldu günah bildiğim alemde
yasakların yasağı her zaman oldu sözsüz menzilimde

avuç dolusu sevdayı saldım merhamet güvercinleriyle
senin şehirlerini dualarla kuşattım
kırmızıya boyadım dünyayı
bir gül misali
ektim aleme seni karış karış

Gözlerimle yıktım dünyayı adım adım
kimse bilmedi içimdeki sevdanın gücünü
bu nazarlı bakışlarla
şehrimde kimse kavuşamadı
senin aşkından herkes yandı kül oldu
ben gibi savruldu yok oldu.

kalemim karaya boyadı hayatı
dev gibi aşk bu siyahta bile göründü
kavuşamadım gitti sana
bir tek ben kaldım yalnız kaldım
tanımlayamadım başka dünyada

mevsimlerim susuz kaldı
elem oldu kışım
sardı vücudumu ölümcül ağrılar
kalbimde başladı acı

kandırıyorum artık dünyama bakan pencereleri
kimseye görünmüyor sızılı ruhum
ben ruhumla boyadım hayatı
bir zaman pembe köşkler vardı ömrümde
şimdi cehennemimde virane şatolar
söylemiyorum kendime seni
duysamda değiştiriyorum anı
ansızın gelişin olursa toprağıma
işte o zaman seni duyarım yalnızlık rıhtımımda
kavuşurum bin yıllık hayalime
gerçek oldu diye bende olurum
o zaman