Söylemistim Şiiri - Mustafa Aslan 2

Bir hayal kurmustum, dengesi hiç bozulmayan,
Ve bir yuva kurmustum beynimde hiç yikilmayan.
Dur dinle demistim, beni birakip gitmeden,
Dur diye söylemistim, sen baskasini sevmeden.
Aci çekersin, gururun izin vermez demistim,
Bak gitme, kendine ihanet edersin. Söylemistim!
Unutamazsin, kendini yakarsin,
Bir fani dünya bu demistim, yanarsin.
Içimde bir öfke ve bir dinmez nefret,
Senin caninida yakacaktir elbet.
Benim sevdigim yokmus, burasi gurbet,
Yalnizsin artik, istersen ruhumu def et.

Sen bensiz olmazsin,
Bensiz yasayamazsin,
Gitme oralara duramazsin,
Beni yaktigin gibi,
Elleride yakamazsin.

Gittinde ne geçti eline,
Laf oldun milletin diline,
Sahip çikamadinmi beline,
Kim bakar artik senin sevgine.

Korkar olacak gözlerin, demistim,
Onlar degil zalim, ben seni sevmistim.
Sen beni birakip giderken,
Onlar degil zalim, ben delirmistim.
Sensiz geçmez demistim kendime,
Isyan eder oldum senden sonra ömrüme.
Hadi ordan zalim, kanarmiyim artik sözüne,
Koyarmiyim basimi, senin kirik dizine,
Elimi sürermiyim, mikrop dolu eline,
Sararmiyim kolumu artik, incecik beline,
Ya hadi git, inanmam artik yalan sözlerine.
Elveda duygusuz, senin olmayan kalbine.

07-02-2007 23:58