Söylemeyenlerin Şiiri - Ahmet Mahlassız

İnsanlık kayıp olmuştur
Bulup söylemeyenlerin
Doğru söz gaip olmuştur
Bilip söylemeyenlerin

Olmaz mertten namert çıka
Huy hasıldır soya çeke
Bir kusura baka baka
Gülüp söylemeyenlerin

Çepte yoktur mide perhiz
Beter görür şükrederiz
Devletin kesesi deniz
Dalıp söylemeyenlerin

Çat kaşları beni horla
Damla su yok kurak tarla
Gariban hakkını zorla
Alıp söylemeyenlerin

Sözlerimde çoğul mecaz
Büyüyüp de adam olcaz
Hakka değil mala namaz
Kılıp söylemeyenlerin

Başımızda bunca dertler
Çağımızda tonca körler
Bağımızda gonca güller
Yolup söylemeyenlerin

Mevkileri koz eyleyip
Nesilleri yoz eyleyip
Meçhulleri toz eyleyip
Silip söylemeyenlerin

Tattık zaman dertlerini
Suçlu ettik mertlerini
Anadolu fertlerini
Bölüp söylemeyenlerin

Alırken hoş verir nazlı
Pekte kibar sizli bizli
Elalem malını gizli
Çalıp söylemeyenlerin

Bağımsız aldık bu yurdu
Bu uğurda verdik verdik ordu
Sürümüze çakal kurdu
Salıp söylemeyenlerin

Kazak abdal Mazuniden
Böyle ilham aldım dilden
Onlar gibi kör düzenden
Yılıp söylemeyenlerin

Mahlassızım arı ile
Bal eyledi karı dile
Saygım vardır sırrı ele
Ölüp söylemeyenlerin