Gözyaşı mutluluktan akar diye öğretmişlerdi
Meğer hüzünden de ağlarmış insan söylememişlerdi
Zaman durmazdı hiçbir masalda kötü adam cezasını bulurdu
Acının yalnız adı vardı ötesi yoktu
Meğer acı gerçekte de varmış söylememişlerdi
Tüm bulutlar bembeyazdı her zaman,
Meğer karabulutlar,yıldırımlar da varmış söylememişlerdi
Hiçbir tren garı ayrılıkla sahnelenmemişti sinemalarda
Hani ölüm acısı en beteri diye öğretmişlerdi
Meğer yaşarken ölmekmiş ayrılık söylememişlerdi.
Kayıt Tarihi : 22.10.2013 17:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yaşayarak öğrenir insan boşlukları... Kendi çığlığında bulur ayrılığın acısını...
İstasyonda unutulmuş bir bavul gibi yalnız kalır ve sahipsiz...
Kaleminizi kutluyorum...
Güzeldi yürek sesiniz...
Sevgiler..
TÜM YORUMLAR (3)