Söylemem Söyleyemem Şiiri - Esat Anık

Kimse bilmez derdimi; söylemem, söyleyemem.
Ne çok acılar çektim, yığıldılar dağ gibi.
Hayatta bir gün olsun gülümsedim diyemem;
Gül diktim, diken biçtim; kuru, virân bağ gibi.

Bu esen meltem değil; soğuk, acı bir yeldi.
Her hüzün yüreğimi başka yerinden deldi.
Acılar katmer katmer, dalgalar gibi geldi;
Sanki kalan ömrüme örülen bir ağ gibi.

Çektiğim bunca elem kara bir sevdâdandı..
Aldandı garip gönlüm, bir gün bitecek sandı.
Yuvarlandı büyüdü, büyüdü yuvarlandı
Yüce dağlardan inen, koskoca bir çığ gibi..