Söylemekten Korktum Şiiri - Ahmet Yozcu

.Sevdim seni söylemekten korktum gözlerin gözlerimi bilmez diye akan göz yaşımı kimse silmez diye korktum cesaretim yetmedi dilime ianatlaştı ama gözlerim hiç susmuyordu daima seni bana döküyordu ağlıyardım güzelim yüreğim fenelaşırdı benki gecelerin çarşafınna sarıldıkça yıldızların uzağında tek başına parladıça seni dilerdim gözümde iki damala yaşla ağlardım güzelim yalvarırdım Allaha sevdim seni söylemekten korktum gurur değil bir daha uğramazsın diye buralara yabancı olursun artık bana diye korktum çünkü seni söylenemiyecek kadar çok seviyordum sonrasını düşünüp ağlamaktan çok ölmekten korktum çok seviyorum ulan çok nedeyim daha. duymuyorsun sesimi giriyorum günaha. seni yıldızlara anlata anlata güneş doğmuyor artık bana dünydan uzakta yaşıyorum nefes alıp yaşadığımı sandıça seni görüp bir iç geçirmek varya sanki bir tren yüreğimin üstünden geçiyor demirlerin arasından hala gözlerim seni arıyor bu ne biçim tutku sanki sana bağımlı bir düşkünüm seni görmessem günlerim düzen tutmuyor sevdim seni ölmekten korktum kendimden korktum senyerine ebedi yokluğuna sen yerini boş verdim hayata dönmekten korktum kendimden korktum çünkü seni ölürcesine seviyordum...