Aslinda alınan tum kararlar, değerlerin netleşmesine dayali.Şuna inaniyorum ne zaman bir değer kazansam varliğim yeniden anlam kazaniyor;
ne zaman bir değer kaybetsem o anlamin bir parcasi da birlikte ölüyor.
Evet senin salak dedigin, ortalikta sana ahkam kesip, yer yer yargilamalariyla yipratildigin bu salak kiz kazandiği değerleri netleştirmek istiyor.Çünkü seni seviyor, sevmekten de öte senin güçlü olduğuna inaniyor, duygusal gelgitlere cok daha dayaniklidir o diyor, belki daha büyümesi gerekiyor ama bunu en güven duyduğu insanla yapmak istiyor.O kiz gerektiğinde görmemeyi, işitmemeyi ya da anlamamazliktan gelmeyi iyi biliyor ve yerinde uyguluyor.O kiz sadece el, kolun bağli olmasina dayanamiyor.Bağiriyor, kiziyor, sataşiyor ve belki de kendini düşündüğünü sanip aslinda hep karşisindakini düsünüyor.
Biraz ifadelerle takdir edilmek istiyor, duymak istiyor o her zaman napmasi gerektiğini bilen insandan belki de yaptigi seylerin kolay olmadiğinin farkindaliğinı...Her koşulun kendi içersinde yarattiği ve uğraşilmasi gerektiği bir yığin sorunu oluyor elbet, mutlu olabilmek ve huzur dolabilmek icin zorlardan geçmekte gerek elbet!
De sözü getirmek istediğim bir yer var.....
Kaybetme korkusu yasadiğimdan değil sakin yanliş anlama ama seninle beraber yürümek istiyorum.Sen de şunu cok iyi biliyorsun ki bana gore kiskançlik senin karakterinde bir insan icin uğruna feda edeceğin birçok şeye değer bir kisiyi kaybettirecek ya da zamani kisitlattiracak bir konu değil.Buna eminim.Cünkü temel sorunlari oluştururken şahis olarak ele almayacağim biz geleceğin hep iyi olmasini planladik.Herkes öyle yapar belki ama şartlar eşit başlamadi bir kere...Sen beni daha fazla sevdin ilk sen sevgi verdin sen dile getirdin, ben hep çekimser olmasi gereken taraftim...Tabiri cailse kaçan bendim kovalayan sen.Konum böyleyken konuşulan konularda hep gönülden geçen, olmasi istenen gibiydi.ASlinda hep boyle olmaz mi?
Hangi iliski basladiği gibi devam eder ki...Ya da hangi insan duygusal değerlendirmeleri yapmak yerine hep mantikli olabilir? Kaç kez hatalar yaptik düşünsene.Ben kendi adima söylüyorum yalan değil; birçok konuda kendimi ezdirdim, ya haksizsam deyip hep zamana yaydim bircok şeyi...Bu her konuda boyle oldu işte,aşkta,ögrenim hayatimda....Sen de, senden de aldiğim doğru karakter analiziyle yola çikarak bunu başarabileceğime inandim ben.Cünkü benim istediğim şeyleri yapmak icin harcayacağim çabaya eşit oranda ve sabirda bir yürek gördüm.Bu yüreğin varliği beni sana bağladi.
Şimdi sevgimi yaşarken ki davraniş şekillerimi şöyle değerlendirebilirim; bu sevgiyi biçimlendiren, seninle olan hayatimin olumlu ya da olumsuz tek tek anlaridir.
Tırtıllarin kelebek oluşunu bilir misin sen? Hani soyledir yaa...
Bir nokta gelir tirtillarin çoğu kendilerini ölmüş diye düşünürler.Hayatlarının sonunun geldiğini sanirlar.Bu o şey çevrelerini sarmaya basladiği zaman olur, çok geçmeden tırtilin çevresini koza sarar.O anda kozayi açsan tirtili bulamazsindir.Vicik vicik birşeydir içeride ki.Çoğu kimse buna tirtilda dahil, ölmekte olduğunu sanir.Oysa aslında değişimi başlamistir.Anliyor musun? Birşeyden baska şey olma yolundadir.Çok geçmeden de o tırtil artik Kelebek olmustur.Toprakta ki minik tirtillar bile o tirtilin kelebek olduğunu göremez.
Kimin ne zaman kelebek olacağinin karari alinamaz ki...
Ve bilirsin ki o kelebek bir gün icinde yaşam evresini tamamlar.Ben kelebek olma yolunda bir tirtilim bence...Ne olmamak benim suçum ne de olma zamanim benim seçimim...
Olduğumdaysa bir ömrü tek bir günle ifade etmek istediğimde kullanacağim kelimeler ''Iyi ki benimlesin! '' olacaktir.
Efsun AydınKayıt Tarihi : 4.7.2005 10:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler
TÜM YORUMLAR (3)