Söyle yalnızlığıma Şiiri - Salih Sezgen

Bu gece farkındayım
Tedavisi yok bu hırçın tutkunun.
Geceye aya hükmeden
Her yanımda mümkün olmayan
Bir kavuşma arzusu.
Gecenin sisine kapılarak düküyorum acıyı,
Dibi senin adınla ıslanan yalnızlığıma.

Bir yaprak kıvranırken nasıl düşürse suya
Bu gece fark ettim ayrılığın prangalı mührünü.
Buzlu camlardan sızan zifiri karanlık ve
Koynumda sıkışmış el ele tutuşmuş gülüşmeler.
Bu gecede yükseliyor hasretim ,kararsız mürekkebin kuruduğu yıllara meydan okuyan yalnızlığıma.

Hiç öğrenemedim nasıl yaşanırdı sevgisiz.
Ne kadar dayanılırdı bu tütün sinmiş kokusuna ayrılığın.,
Nasıl yaşanırdı acılara tutunarak düşün.
Susarak anlatılırmıydı ayrılık işlemiş yaşın.
Anlatamadım biraz uzaktaki güneşli günleri yalnızlığıma.

Neler değişmiş sende ben görmeyeli
Baygın kokunun sindiği körpe gecelere.
Bir zamanlar değişmez mahsun kederlerinle
Aglamaktanmı bu soğuk bakışların.
Bekleyişler vardır bilirsin soğukluk sana yakışmıyor gül biraz.
Böyle bakma baygın anılarla yıkanmış yalnızlığıma.

Değişmişsin sende yılların götürdüğü senfoniden.
Hüzün rengine bürünmüş gözlerin.
Gölgeler düşmüş o güzelim yüzüne.
Böyle mahsun böyle hüzünlü değildin.
Sevgin hele bu kadar vefasız değildi.
Gözlerin içi gölerdi bakerken bana eskiden
O günler hatırına söyleseydin bir kere sevdiğini, bu yorgun aşikar yalnızlığıma.