Söyle Taşlama Şiiri - Ahmet Öztürk 3

Vahşi gözlerinde yine öfke var.
Niçindir bu öfke bu ne hal söyle?
Yıkılır bakışınla bu eski duvar,
Nedir çehrendeki bu celal söyle?

Yeter dayanamam gelme üstüme.
Sabrede sabrede döndüm pestile.
Yine uslanmazsın bu çalım kime?
Başıma sardığım köhne çul söyle.

Kırk yıldır bir boğazına çalıştım.
Gül beklerken sivri dille buluştum.
Çileye acıya dünden alıştım,
Engerek yılanı sivri dil söyle.

Hamiyet merhamet ne gezer sende?
Daima şirretlik durur tepende.
Yakarsın canları, gülersin hem de…
İtaat oldu mu bir masal söyle.

Yeter artık tek başına kaldın bak.
Yok, kendinden başka bir uğraşacak.
Geç olsa da artık boş lafı bırak.
Taş kafanı ellerine al söyle.

Komşudan can sıkan birisi mi var?
Bir ben kaldım başka birisi mi var?
Herkesi öldürdün dirisi mi var?
Şimdi başlarını taşa çal söyle.

Türlü donlar ile üstün donarsın.
Komşuyu kıskanıp vizon umarsın.
Bir gün gözlerini sen de yumarsın.
Dolar gözlerine kum çakıl söyle.

Bozuk hava gibi gürleyen sersem;
Kıskanırsın yanılır da gülersem.
Dilinim yüzünün ben de ölürsem;
Kalırsın o zaman sen de dul söyle.

Gel öfkene değil, Rabbine kul ol.
Bu evde sana da bana da yer bol.
Kinle değil aşkla muhabbetle dol.
O zaman gözünden damlar pul söyle.

Artık kapadığın gözlerini aç.
Boş işlerden vaz geç hatta kaç.
Koymadın başımda bir tel siyah saç.
Kaybolan siyahı hadi bul söyle.

Şair uyumaktan bıktın usandın.
Bir de baktın sabah olmuş uyandın.
Bir rüya gördün de gerçek mi sandın?
Nedir başındaki bu hayal söyle?

Âşık uyumadan düş görürsün sen.
Olmayan hatunla dövüşürsün sen.
Aslı yok iplerle ne örürsün sen.
Evlenmeden olan bu ne hal söyle?

Aralık 1994
Çorum