Dur gitme! Tanıdım seni sensin beni vuran katil zanlısı.
Göğsümdeki kurşununun o biçim saplantısı.
Bendim her istasyonda seni bekleyen.
Ama sendin umursamaz tavırla koşup giden.
Bendim aşk sahrasında cenge çıkan.
Fakat hep sen oldun bana kılıç savuran.
Ne zaman yalvarsam o zaman daha da güçlendin.
Sevdana sarıldıkça kollarımı daha güçlü kıran hep sendin.
Söyle sevgili,
Ben miyim gemileri yakan, umutları parçalayan.
Tanıyor musun kimdi gülümsemen için yüreği ağlayan.
Şimdi bana ettiğin zulümle daha mı güçlüsün.
Yaşamak için aşkımı öldürmek mi bulduğun çözüm.
Söyle kapındaki köleye bir yudum su vermeyecek misin?
Bir lokmacık tebessüm yerine yine zehirle mi geleceksin.
O zaman hiç boşuna gelmesin bahar.
Belki bir gün yeşerir diye zemheride kalsın umutlar.
Kayıt Tarihi : 19.11.2025 09:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!