9/81: “De ki: Cehennem ateşi daha sıcak.
Keşke anlasalar...”
Bir şirzime-i kalîl ki;
Başladı güft ü gû’ya:
- Nasıl gideriz?
Yol uzak,
Hava sıcak,
Düşman kavî!
Aklınız mı yitirdiniz?
Yollar geçit vermez!
Söyle ki onlara;
Misk ü amber diye,
Sürdükleri göze;
Kokuşmuş balçığıdır
Şu vefasız yerin!
Söyle ki;
Yakınmaktalar
Yolun uzaklığından;
Bir devin yuvarlanmasıdır,
Bir fındık akabesinde.
Çekinmekteler,
Bulanmaktan toza toprağa.
Söyle ki;
Debelenip durmaktalar,
-Hem de bir ömür boyu-
Hülyalarının bataklığında.
Güneş kavuruyormuş,
Üstten tüm yakıcılığıyla.
Belli ki farkında değiller;
Kemikleri bile erimekte,
Hırslarının yangınında.
Söyle ki onlara;
Feryat edip kıvılcımdan,
Salmasınlar tatlı canlarını
Amansız azaplara...!
(19.05.2004
Çarşamba)
Kayıt Tarihi : 31.7.2004 16:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!