Saat 04:02
Çok şey söylenebilir aslında...Uzun cümleler kurulabilir mesela...Kısa ömürlü anlamları olan...İçimizde birikip sonra kaybolan nedir...Nedir ağzımızın tadına kaçıran...Bir şiir yazılabilir acılardan oluşan...Acıtan bir sese ansızın kulak verilebilir...Bir acı binlerce defa aynı şekilde sevilebilir..Ama yetmiyor...
Herşeyin bir değeri olabiliyor suyun çayın sigaranın elbisenin erkeğin kadının sevişmenin...
Ama bir bakış bir sevda etmiyor...
Şöyle oluyor…
Derin bir iç sarsıntısı yaşıyor insan… Bazı şeyleri anladığında bazı şeylerin anlamı buharlaşıp uçuyor işte…
Her şey bitiyor ve her biten şeyle insan da değişiyor yavaş yavaş…
Bir yumruk yemiş gibi oluyorsun… Kafana kocaman bir sitem düşüyor bazen... Bazen sırtına öfke dolu bir ses saplanıyor her şey sandığından çok daha başka bir şeye dönüşüyor…
Yine de seviyorsun işte… Neden niye hiç sorgulamadan…
Sonra ellerin üşüyor, koskoca bir şehir yokluğuna takılıp paldır küldür geceye düşüyor… Gözlerinde ve sözlerinde anlamsız bir hüzün beliriyor… Usulca bir selam veriyorsun yağmura hiç ağlamadan…
Şöyle oluyor…
Serin ve soğuk bir yatağa uzanıyorsun… Ne kokusundan eser kalıyor ne sıcaklığından…
İçeriye tıka basa bir yalnızlık doluyor, buz kesiyor bakışları insanın… Demini almamış densiz bir çayın acımsı tadına vuruyorsun kendini…
Kendini hiç gitmediğin dağlara vuruyorsun… Uzaklara…
Kendini kendinle vuruyorsun, bir zaman bakmaya utanıyorsun kırıp döktüğün aynalara…
Ne kadar çok “sen” ölse de içinde…”Ben” kurtuluyor bu kavgadan…Ağır ve yaralı sorgulardan hep sağ çıkıyor bedenin… Ölmüyorsun…
…..
Ölmek nedir diyorum sonra…
Bir adam tanıyorum geçmişte… Öldürmeyi bilen oysa ölmeyi bir türlü beceremeyen bir adam… Sevdiği kadının ölümünü anlatmıştı bana…
“Önce kokusu öldü genzimde dedi…Uzun bir zaman alışamadım…
Sonra sokağın köşesine geçip saatlerce baktığım penceresi öldü zihnimde…En zoru da tenimdeki sıcaklığının ölüşüydü dedi…O buz gibi yatağa bir daha hiç ısınamadım…
Saçlarının boynuna düştüğü anın ölümünü hatırlıyorum…Ayak bileğindeki kıvrımın beynimde can çekişmesini…Gözlerini hatırlamıyorum çünkü o bakışları ölürken seyretmeye dayanamazdım…
Ölüp gitti işte dedi…Bir başka yerde…Bir başkasıyla yaşamak için…Ölüp gitti içimde…”
Keşke diyorum anlattıkları aklıma geldikçe… Keşke ölüm sanıldığı kadar kolay olsaydı…
Saat 04:58
Çok şey söylenebilir aslında…Hiçbir anlamı olmayan…
Ölümler için…
Uğur Deniz ÜlkegülKayıt Tarihi : 12.10.2008 04:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!