Ben bu düşten
Bu gülüşten
Ben bu güneşten
Söyle nasıl vazgeçerim
Cennetten bir nehir akar yüreğime
Çölde susamış gibi
serap serap içerim
Ben bu düşten
Bu gülüşten
Ben bu güneşten
Söyle nasıl vazgeçerim
VAZGEÇERSİN
Bir ah bile demiyordur vazgeçersin
Bir ömür adamak istersin ona vazgeçersin
Bugüne değin kimseye olmadığın kadar
Aşık olmuşsundur vazgeçersin
Sana cennetin kapılarını ardına kadar açar
Işığıyla dolar gönlün
Araf’ta yer kalmaz
Cehennemine döner vazgeçersin
Seni, senin onu sevdiğinin
Kumsalda bir tanesi kadar sevmiyordur
Vazgeçersin
Kalbinde her zaman ayrı bir yeri olacaktır vazgeçersin
İlla ki sana ait olan bi şeyden mi vazgeçersin
Nöronların köşe bucak kazımıştır
Onun sımsıcak ellerini, gönül deryana
Her kıpırtıda dalgalanır suyun
Gözlerinden taşar oluk oluk
Mutluluğun gibi acın da sadece sana aittir
Vazgeçersin
Ama illa ki sana ait olan bi şeyden mi vazgeçersin
Yalnız soğuk vazgeçmiş bi elden vazgeçersin
Kainatın hangi köşesine gidersen git
Onu asla unutamayacak bile olsan vazgeçersin
Bir ah bile demez, vazgeçersin
Çünkü ellerin onun ellerini asla ısıtmayacaktır
Vazgeçersin
Sevdiğin için
Aşık olduğun için
'Oynayamayacağın için vazgeçersin
Zaten henüz hiç bi şey başlamamıştır
Vaz-Ge-Çer-Sin...
Kayıt Tarihi : 19.10.2013 14:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yalnız soğuk vazgeçmiş bi elden vazgeçersin
Kainatın hangi köşesine gidersen git
Onu asla unutamayacak bile olsan vazgeçersin
TÜM YORUMLAR (1)