Söyle kimin kulusun, yoksa nefsinin solu ...

Geçip
Giden nefesi düşünüyorum
Hangi lahzayı hatırlayım
Bahtımın sayfalarına baksam
Derin bir hüzün baş gösteriyor

Sual
Etmem yetmiyor, düşündürüyor
Neden karamsarlık önceleniyor
Umut solgunluğu dillendiriliyor
Boyun büktüren an çok etkiliyor

Kime
Baksam ve bir müddet konuşsam
Bir fırsatta sinesini o an aralıyor
Bazen gözleri sulanıyor ve susuyor
Kalbin telleri titrerken acı veriyor

Niçin
Bu kadar hamiyetsizlik, vefasızlık
En yakınken, gücten düşünce kapıyı
Gösteren, kahvaltıyı dahi çok gören
Komşularım gelecek diye hiddetlenen

Nerde
Hata, yanlışa düştük ki bunu gördük
Ruhsuz, kalpsiz bedenler misaliydik
Susmak ve boyun bükmek çareyken
İçinin acıması ve yalnızlık refakatçi

Olurya
Bir meramın olsa ve gözlerine baksan
Şefkat ve muhabbet terek etmiş kalbini
Yine ne diyeceksin söyle diye azarlaması
Yaşamayı ne müşkül ve zor hale getiriyor

Vefa
Bu kadar hor ve zalimce katledilmamali
İnsan her şartta ne yaptığını hissetmeli
Nefsi köleliğini başkasında denememeli
Kin ve nefreti sineye zerk edip gitmemeli

Atayken
Çalışan ve ememliliğe hak kazanmışken
Kalan sayılı günler böyle cezalandırılacak
Senin emeğin başkalarının tasarru olacak
Geçinmek, huzur için sana susmak kalacak