Ömür törpümmüşsün bilemedim ben,
Her gün bir parçamı kopardın aldın.
Cilve yaptın herkes koştu peşinden,
Ne bana ne başkasına yar oldun.
Bazen güldün bazen da işmar ettin,
Her kim uzandıysa kolundan attın,
Ne doymaz karnın var herkesi yuttun,
Gül zannedip sarılana har oldun.
Her göreni aşık ettin kendine,
Akıl sır ermiyor senin fendine,
Dolanır durursun kendi kendine,
Herkesi doğrayan bir hızar oldun.
Biliyoruz vefasız olduğunu,
Çoklarının uğruna öldüğünü,
Senin ise ölene güldüğünü,
Nice masum yüreklerde kor oldun.
Kimse kıskanmıyor seni kimseden,
Herkes ister ona düşen hisseden,
Senin biraz sevdiğini hisseden,
Ona tığı teber bir mezar oldun.
Senden de usandım bu sevginden de,
Yerginden de bezdim o övgünden de,
Bîzar oldum asılsız öykünden de,
Söyler misin sen kimlere yar oldun.
Kayıt Tarihi : 21.8.2006 20:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Çiftci](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/21/soyle-kime-yar-oldun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!