Sen,
En uzak şehirlerin,
Çok tanrılı yalnız kadını..
Ellerinle boğduğun denizin,
Göz yaşları vuruyor kıyılarıma..
Bin parçaya bölünüyor yakamoz..
Su’da,
Parmak izlerin..
Saçlarının kızıl şerbetinden kokluyorum ölümü,
Islak ve sancılı..
Ben hala,
Ne zaman sevişsem yalnızlığımla
Gebeliğim yine sana..
Korkak bir kedi gibi sığınınca,
Girdap siyahı karanlığına
Gözlerime gömdüğün avaz avaz çığlıktandır
Bütün sessizliğim..
Açtığın mezarlara sığmayınca yüreğim..
Kirleniyor aşk,
Tırnak aralarında..
Günah çıkarmak yetmiyorken her ağlayışımda,
Boynuma geçirdiğin yokluğun
Yerden kesiyor ayaklarımı..
Yürekte,
Urgan sıcaklığı..
Aşk,
Ellerinden yemekse yasak elmayı..
Söyle güzel kadın,
Bizi de affeder mi tanrı..
Kayıt Tarihi : 27.8.2009 16:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
buruk sancıların bedenden uzaklaştığı anlarda,
yalnızlık sevişmeli kalpte durulmayan ateşlerle,
yarını kadının söylemeli..
tebrikler .. Saygılarımla Selda Şensoy..
kutluyorum canım
sevgimle...
Ellerinden yemekse yasak elmayı..
Söyle güzel kadın,
Bizi de affeder mi tanrı..
Mükemmel üstü bir şiir. Ancak bayan bir şairin bir başka bayana bu kadar derin hisler beslemesi bana ilginç geldi.
TÜM YORUMLAR (4)