Herkesin gönlünde bin umut kurduğu,
Sana açılan ellere acılar sunan şehir,(İstanbul).
Beni de aldın.Umutlarımı yaktın binlercesi gibi.
Hiç ummmazdım sende umudun umutsuzluğu umduğunu.
Hiç bilemezdim sendeki gerçeklerin acılardan oluştuğunu.
Nereden bilirdim sende gecelerin doğan güneşe,sabaha küstüğünü.
Söyle İstanbul; onsuzluğamı? onunla olmama mı küstün?
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta