Söyle İstanbul Şiiri - Rasim Yılmaz

Söyle İstanbul söyle kaç dilde seviyorsun
Haydi söyle kendine kimleri aşık ettin
Bende yeşeren aşkı anlattım biliyorsun
Sen aşkın kazanıydın beni hep kaşık ettin

Aşkın değdi kirpiğe kora döndü bakışım
Acı ektim Marmara anla beni bir anlık
Her solukta sanadır bu yüzden hep kaçışım
Kulağımı titretir sesinde ki her ıslık

Sevdalı sokakların aşıkları meydanda
Seni yazar kalemim şahlandı mı mısralar
Kelimeler tükenir güneş battığı an da
Zerrem sana ram olur, sabır kapı aralar

Çamlıca’dan bakınca her bir yerde özlemim
Yanar bedenim her gün can yanar nefes durur
Susmaz şiirlerime eşlik eder göz nem’im
Bir tarafa hazanın eşsiz görkemi vurur

Baharında başkadır ıhlamur kokar her yer
Beni bende bitirir Beyoğlu geceleri
Semahının koynunda gül kokar koklanan ter
Sultan Ahmet’e bir sor yazdığım heceleri

Ey güneşin vurduğu yedi tepe İstanbul
Bilemezsin bende ki neydi bu ruhtan taşan
Seni senle yaşarım kayıptaysam ara bul
Aşkınla vurulmuşum kalbime aldın nişan

15 Ocak 2014