Söyle istanbul Şiiri - Ayhan Genç

SÖYLE İSTANBUL

Kan aktarırken durmadan
Sırça köşkler gibi yükselen
Dışı parlak içi karanlık
Postmodern saraylar
Emekçilerin damarından
Boğaz manzaralı lüks villaların
Ballı cennetlerine

Varoşlarda
Gülüşü yüzünde
Düşleri
Bakışlarında donup kalan
Boynu bükük
Yüreği burkuk
Öksüz bir çocuk gibidir
Emekçilere düşen hayat

Oh
Ne güzel devran bu devran
Hayata kan verenler üryan
Hayat
Kan emicilere bayram

Ve
Sürsün diye bu devran
Varoşlara
Pembe hayaller üretir
İkitelli durmadan

Söyle İstanbul söyle
Senin aydınlık yüzüne
Işık sunmuş
Soylu aşklar adına

Dayanır mı
Bu gidişe ilelebet
Bedrettin’in
Pir Sultan’ın
Nazım’ın yurt ortağı
Bayburtlu işçi Zeynep
Ve onun dert ortağı
Düzceli usta Memet