Masumum ben hakim!
Ne üzüm karası gözleri unuttum
Ne de kar tanelerini.
Yollar teptim yüzlerce kilometre.
Onlar vefasızdı.
Camdan yüreğimden sevdaları sızdı.
Yalın ayak vardım
Masum, bir başıma.
Kapılarını çaldığımda
Şehrin ışıklarını söndürdüler.
O demir kapılar fütursuzca baktı.
Ben masumdum.
Onlar vurdu beni can evimden.
Sadıktım ben onlara
Gemiler yaktım uğurlarında
Bak!
Ben suçlu oldum buradayım.
Cezama razıyım kıracaksan çekinme,
Bir değil bin kalem kır!
İşte böyle fedakardım.
Söyle bakalım hakim
Fedakarlık mıydı benim suçum?
Yoksa çok sevmek mi?
Konuş, susanları sevmem!
Bir daha düşün şimdi
Davalı olan ben mi?
Yoksa o kıymet bilmeyenler mi suçlu?
Kayıt Tarihi : 8.6.2014 16:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!