Bu illete yakalanınca, unuttum tüm neşeyi
Amansız bir dert aldı, benim olan her şeyi
Sırdaş ettim kendime, bakıcıları hemşireyi
Söyle doktor söyle, yok mu bu illetin çaresi
Görmeye alıştım, taktıkları serum şişesini
Ev ettim kendime, hastanenin bir köşesini
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta