Şöyle Böyle Hayat Şiiri - Fahrettin Müşe ...

Kalmıştı sokak ortasında
Kupkuru bir ayaz
Hava zifiri karanlık
Belediye yine elektriği kesmiş
Ya da bu sefer farklı, kıyamet vakti sanki
İnsanın insandan kaçacağı bir görüntü yok fakat
Kıyamet olamaz
Gerçi insanların bu kadar kalabalık olduğu
Bir o kadar da birbirinden uzak olduğu bir zaman
Var mıdır kıyametten farkı
Konuştuğunu duyan yoksa insanın
Bir küçük kıyamet sayılmaz mı zaten
Yok ama bu seferki belediyeden galiba
Zaten bu kaçıncı
İnsanlardan kaçmasını böyle büyütmenin manası da yok
O kadar da ulvi bir insan sayılmaz sonuçta
Hatta belki biraz da kibirli
Derviş havasına girmemeli olur olmadık
Her insan göğsünde taşır biraz nefret
İnsanlığa mı kızmalı yoksa her şeyi süpüren zamana mı
Belki de sadece kendine
Belki de yine çok düşünmüştü, anlamadı
Anahtarı kilide uydurdu, açtı kapıyı
İçeriden yüzüne gelen sıcağı duydu
Ne boş düşünmüştü deminden
Hayat bu sıcacık evden başkası olamazdı
Bu kadar sızlanmak anlamsız
Dışarıda ürüyen köpekten bile medet umarken demin
Şimdi dünyanın en bahtiyar insanı oluverdi bir anda
Bu sefer biraz daha emin oldu;
Hayat şöyle böyledir