Söyle Be Güzel Şiiri - Fahri Bulut

SÖYLE BE GÖNÜL
Hiç mutlu değilsin gülmüyor yüzün,
Bu düşmanlık kime payla be gönül.
Küs-türmüşler belli kararmış özün,
Bu düşmanlık kime söyle be gönül…

Bakışların küstah, kin kusar sözün,
Yiyecekmiş gibi bakıyor gözün,
Tersine çevrilmiş çok yazık tözün,
Bu düşmanlık kime eyle be gönül…

Mutsuz yaşamları hangi el yazar,
Dertler depreştikçe, yaralar azar,
Düşmanlar sevinir, dost eyler nazar,
Bu düşmanlık kime neyle be gönül…

Zehir, zıkkım etme güzel yaşamı,
Senin anan sultan, baban paşa mı?
Sözlerim sana mı yoksa taşa mı?
Bu düşmanlık kime böyle be gönül…

Ben derde dermanı sende ararken,
Kanayan yaramı zar zor sararken,
Mutlu yaşam için hayal kurarken,
Bu düşmanlık kime peyle be gönül…

Hangi gün bitecek matemin, yasın,
Sil artı pas tuttu, uzadı yasın,
Teslim olsam sana kalkar mı yasın?
Bu düşmanlı kime hayla be gönül…

Rızazade, barış olalım derken,
Küs kaldıkça içim içimi yerken,
Bana göre barış deme çok erken,
Bu düşmanlık kime payla be gönül…
Bu düşmanlık kime böyle be gönül…
Bu düşmanlık kime söyle be gönül…
17.11.2020
Fahri Bulut Rızazade