Dediler ki
Galata Kulesi
Aşıkmış Kızkulesine!
Gerçekten öyle ise
Kıskanırım.
Ben de aşıkım,
Bilesiniz
Ben de Kız Kulesine!
O kar Beyazı görüntüsü
Kalmış olsa da mazide.
Yine gönlümüz ondadır.
Bilesiniz sizler de.
Bizleri yıllar öncesine
Götüren yine odur.
Türlü efsaneleri yaşayan da,
Yaşatan da yine o.
Platonik aşıklar gibi
Sessizce
Seslenip sorasım gelir
Her defasında içimden
Yakınlarından geçerken.
Ama
Soramadım bir türlü işte.
Bugüne kadar.
Meraklanırım, dururum hep
İnanın soramadım bir kere.
Hiç kızları olmayan,
Kız Kulesi olur mu diye?
Ama,
Sırdaşlarım martılar
Alıp götürdüler bile
Gönül evimden selamlarımı,
Sevgilerimi.
Arar,dururlar
Kızkulesi güzellerini
O günden beri.
Ne çare!
Beklenen çok,
Amma gelen yok!
O kadar da kıskanç olma
Ne olur söyle bana Kız Kulesi.
Güzellerin nerelerde?
Haydi bırak bırak
Nazlanmayı bırak artık Kızkulesi,
Söyle sırlarını bana.
Gönlüm razı değil,
Martılar,
Dha fazla yorulsunlar, istemem!
Dönsünler isterim
Artık yine bu ellere.
Bekler oldum inanın
Bekler oldum buralarda.
Tükenmeyen ümitlerimle,
Bir başına.
Gözlerim inanın
Gelecek martıların kanatlarında.
Söyle bana
İnat etmeyi bırak Kızkulesi
De haydi bana güzellerin nerelerde.
Kayıt Tarihi : 5.2.2006 10:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
