Söyle Bana Şiiri - Ümit Çakal 2

Gece ve karanlık çöker üzerime,
Issız, kimsesiz ve soğuk.
Rüzgar savurur pejmürde,
Yağmur damlalarını,
Bir o yana, bir bu yana,
Yavru beşik misali.
Mecnuni bir hal alır gece,
Zifiri, beyhude ve de öksüz.
Dağlarda harami bekleyen baykuşlar,
Yolu ne yönde bilmeyen kervanlar.
Köle feryadı ile inleyen saraylar.
Kulaktan kulağa dolaşan şarkılar.
Dolaşmışken sesler birbirine,
Söyle bana neredesin!
Yaldızlı semaverden dinmeyen duman,
Avucumda bir bardak sensizliğin çayı,
Dilimde pelesenk olan adın,
Gözlerimde bitmeyen hasretin,
Serimde suyun söndüremediği aşk ateşin.
Harfsiz, sözsüz bir sevda mektubu,
Tellerinde hasreti çalan saz,
Yar yolu bekleyen,
Telli duvaklı körpe sevdalılar,
Hepsine sen misin gözyaşı?
Söyle bana neredesin!
Bulutlar gelip geçerken üstümden
Yağmurlar ıslatmazken beni,
Hayal akşamlarında yine sen,
Söyler misin?
Sen miydin eylül yaprağı?
Sen miydin demin ateşi?
Sen miydin gönül yarası?
Sen miydin rüya bahçesi?
Sen miydin aşk kapısı?
Söyler misin?
Sen miydin otuz yaşım?
Söyle bana!