Söyle Bana Şiiri - Hasan Ali Gürleyen

Söyle bana ey güzel
Seni benim kadar
Seven oldu mu hiç?
Deryalar kada mı sevdiler seni
Dünyalar kadar mı sevdiler seni
Söyle bana ey güzel
Seni benim kadar
Seven oldu mu hiç
Hava su kadar
Seven oldu mu seni
Her an içinde hisseden oldu mu
Kimse sevemez seni
Benim sevdiğim kadar
Seven olsaydı eğer
O da burada olurdu
Bu uçurumun kenarında
Tek başına dururdu.
Gidiyorum artık ben
Bir adımda sonsuzluğa
Ne zaman seversen beni
İşte o zaman dönerim geri
Sen hiç hayal kurdun mu
Söyle bana ey güzel
Yeşilin mavinin grinin olduğu bir yer
Yem yeşil ormanın ortasında
Mas mavi bir dere
Kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor
Çiçekler mis kokular yayıyor
Deniz dalgarıyla kayaları okşuyor
Gür ağaçlı orman bu güzelliği izliyor
Birden bir çiçek takılıyor gözüme
Her renk var üzerinde tam ortası simsiyah
Kin var kalbinde nefret var öfke var
Büyüyor siyahlığı her yeri kaplıyor
Cıvıl cıvıl kuşlar susuyor
Çiçeklerin mis kokusu
Ölüm kokusuna bürünüyor
Boşluktayım düşüyorum
Bir yerlere tutunmak istiyorum
Rastgele sağa sola sallıyorum elimi
Bir şey geliyor elime bakıyorum
Bir çiçek olmalı
Her renk var üzerinde
Bir tek siyah yok kin yok nefret yok
Dünyam kendine geliyor
Karanlık kalkıyor yavaş yavaş
Yem yeşil ormanın ortasında
Mas mavi bir dere
Kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor
Çiçekler mis kokular yayıyor
Deniz dalgarıyla kayaları okşuyor
Gür ağaçlı orman bu güzelliği izliyor
Hayat çiçeği soluyor
Canını bir cana verdi
Kendini bir cana feda etti
Kim demiş önce can sonra canan diye
Canan candan önce gelmedikçe
Bir can kalır dünyada
Bir tek insan yalnız kalır dünyada