Söyle Adın Neydi Senin Şiiri - Hasan Kar ...

Haydi söyle adın neydi senin.
Neden çıplak ayakla gezerdin kaldırımları.
Neden dağınık saçların.
Hiç düşünmez misin.
Yokluğu zordur bazı şeylerin.
Gece olunca üşür insan nerede olursa olsun.
Hangi mevsimi düşünürse düşünsün.
Yağmurlu yada yağmursuz.
Bir bakarsın kar düşer bulutlardan.
Bir bakarsın yıldızlar dökülür gökyüzünden.
Hani nerede kalmıştık.
Neden geziyordun ıssız kaldırımlarda yalınayak.
Neden kimsesizlere özeniyordun.
Sahi kimin kimsen yok mu senin.
Geceleri tekin değildir bilmez misin sokaklar.
Nereden başlasak bilmiyorum.
Sen başla bir yerlerden.
Ben arar bulurum seni cümlenin yüklemlerinden.
Tamam yeter bu kadar kaçma artık kendinden.
Bırak yağmurlar soğutsun yüreğini.
Çıkma bu vakitlerde zamansızca düşlerimden.
Unuttum o konuyu.
Belki de vazgeçmişimdir.
Bilmiyorum neden sorduysam o soruyu.
Tamam sen yağmuru düşün.
Kar soğuktur üşürsün.
Kaçma bu kez.
Kaçma kendinden.
Üşüyorsun.
Belli işte titreyişinden.
Korkma üşümek insana mahsus değil.
Korkma bende üşürüm bazen.
Hani yitip gitmiştin uzun zaman önce.
Belli belirsiz bir hatırada yakalamıştım seni ilk kez. Kaçar gibiydin belleğimden.
Tutup çıkardım işte seni.
Gizlendiğin yerden.
Şimdi daha berrak.
Şimdi daha yalın bir düşün ortasındasın.
Kaçma!
Biliyorum kaçamazsın da.
Başla işte bir yerden.
Anlat anlatabildiğin bir şeylerden.
Düşün! Nisan ayındasın.
Gökyüzünde yıldızlar var.
Bir deniz kenarında öylece kumsaldasın.
Portakal çiçeklerinin kokusu doluyor burnundan içeri.
Deniz koyu mavi.
Bir ağıt gibi denizin dalga sesleri.
Bu olmadı belki de.
Bir eylül sabahındasın.
Bir üzüm bağında.
Dalından kopmayı bekleyen meyveler var.
Uzat ellerini.
Tut kopar işte beni.
Çek al beni dallarımdan.
Kıyamam sana düşerim ellerine.
Bu güne dön istersen.
Sahi yarım kaldı bugün.
Yaşanacak saatler var daha.
Hava birazdan daha da soğuk olacak.
İçin titreyecek.
Yalnız, yalınayak bu kaldırımda bir düş gibi süzülüp kalacaksın belki de.
Haydi kalk ayağa yürü yeniden.
Isıtmaz seni bu kaldırım.
Üzerine gün düşmeden.
Hadi artık geç oldu.
Gidelim. Kalk yerinden.
Üşümüşsün.
Üzgünsün.
Çünkü insan üzgün iken anlamaz üşüdüğünü.
Bir dal kardan dolayı kırılıp düşmüşse ağaç hissetmez ayrılığı.
Haydi toparlan işte.
Bir isim bul kendine.
Bir sebebin olsun.
Gitme öylece.
Adın kalsın belleğimde.
Söyle! Söylesene.
Sahi adın neydi senin.