19/12/2005 Gölbaşı-Ankara
Söyle, konuş.
Son vermek elinde mi anlam bulsun.
İstediğin bu muydu ki senin.
Söylet, konuştur.
Konuştur arsızlıklarını.
Yalnız artık benden uzak kalsınlar.
Eğlendir başkalarını.
Söylesin, Konuşabilsin;
Prangalarla parçalanmış duygular.
Bir ağaç “neden” diye sorsun.
Yokluğuna bir sebep göstersin kuruntular.
Söyledim, Konuştum.
Anlattım neler döndüğünü.
Beynimin kalbimi böldüğünü.
Bir duvarla konuşmuştum.
Duvar döndü, aldı yolunu.
Soran öldü, kırdı boynunu.
Kayıt Tarihi : 6.7.2024 01:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!