Söyle Şiiri - Şora Karabekiroğlu

Bir gün çık karşıma
Dökül sakladığın hüznü önüme
Ayrıldıktan sonra gününü gün eden ben değildim
Bu bedbaht bedendi de
Sen her gece köşe başında bir köpek gibi çürürken
Şarkı söyleyen bu dil benim değildi de
Gözyaşlarının karıştığı bu sokakta
Başka tenlere dokunmadım geceleri
Kuytu köşede acılarımı duvara kazıdım
sevmeyi bilen parmaklarımla
Her sabah güneşle doğururken seni
Yüreğimin boğulduğunu kimselere söylemedim de
Aynaların karşısında ezildiğini
Sabahları güneşe bakamaz olduğunu
Özgürlüğünü takıp pelerin gibi sırtına
Hüzünle dolaştığını hür sokaklarında
Arayıp bulamadığını senden olanı
Köpek gibi pişman olup sevgiye yenildiğini
Yine de yaşamak gerektiğini bilip de
Her gece sancıyla umut doğurduğunu söyle
Söyle ki beni acılarımdan kurtar
Hayatımın en mutlu günlerine sürdüğün bu lekeyi
Çıkart at yalancı ağızlardan
Söyleki nefesimi bırakabileyim
Geceler boyu girdiğin rüyalarımda
Huzurlu sabahlar bulabileyim
Lütfen anlat artık aşkımızın büyüklüğünü
Yaşanılan o güzel anıların gerçek olduğunu
Yüreğin huzur bulduğu o mısralarımda
Sana dair gerçek şeyler bulunduğunu
Söyle artık cehenneme
Bu dünyada işinin olmadığını
Konuşsun gökyüzünde aşka yatan melekler
O romanların gerçek kadınlar yazdığını
Şiirlerin her zaman ağlatmadığını
Dünyada güzele ve umuda dair çok şey olduğunu.