ÖZLEYECEĞİM
Üşümesin yeterki hanımeli
düşmesin yaprak yokluğunda yere
Dalında solmasın gönül salınsın
kıskanırken hazan yeli tenimde
Har çatlasın durmasın yüreğinde
Sabah doğan güneş ile uyansın
ellerimde solan resmin edalansın
bakarken gözlerim hala gözlerinde
yıllarmıydı bizi alan
bizmiydik yoksa yılları çalan
neydi bizi bir arada tutan
söyle
Her her sabah uyandığımda
yokluğunmuydu yoksa yanımda olan
alışır işte böylesinede yürek
aşkların en güzeli
sen olmadanda seni sevmek
yıllar geçsede değişmeyecek
zaman dün gibi akacak
sen orada eski sen
bense bir yerlerde
yine sana özlem
hacoviç/adana
Kayıt Tarihi : 11.12.2017 00:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!