Söyle Şiiri - Hüsnü Avcı

Biz birbirimizi değil
Yaşanılası en mutlu anları
Kocaman bir hayatı terk ettik adımlarında...

Adım adım koptuk yaşamaktan ya da sadece bendim kopan
Yalnızlığına sarılan sessizliğinde hayalleri boğulan
Sabahlarında umutları idama mahkûm olan
Bendim belki sadece...

Sen sadece sana vermek istediğim ömrümü,
Sende bitsin istediğim hayatımı
Kucağında çıksın istediğim canımı terk ettin
Giderken attığın adımlarında...

Sen beni değil aslında cennetini terk ettin
Cehennemi avuçlarından yüreğime dökerek
Ufacık bir yürekte kocaman bir cehennem
Adından adıma adım adım düşen...

Şimdi dönsen geri atsan adımlarını
Söylesene sevişebilir miydin benimle
Yaşanan onca ayrılığa, acıya inat
Ayrı geçmiş günleri yakmak istercesine...

Teninden tenime, ateşini bırakabilir miydin yanımda olsan,
Ya da sarılır sarmalar, saçlarımı okşar mıydın
Yaramaz bir çocuğu sever gibi
Yine sevebilir miydin beni

Evden kaçmış bir çocuk evinden çok
Annesinin yemeklerini özler ya ben öyle özledim seni
Söylesene sende özler miydin beni
Eğer ben terk etseydim seni...

Sahi özlediğin anlar oldu mu hiç senin de
Saatlerce hiç konuşmadan, sigarandan çıkan dumana bakıp
Gözyaşlarını küllere karıştırdın mı
Nikotin sarısının kınaladığı oldu mu parmak uçlarını

Başka ağızlardan seslerden duyduğunda
Yüreğini kanatan cümlelerin oldu mu senin de
Yandığın ateşi sevdin mi peki
Üşümekten korkup yanmaya devam ettiğin oldu mu hiç söyle...