Söyle Şiiri - Sibel Aydın

Çok uzun yollardan geldim sana
Hem de seni bulacağımı hiç ummazken,
Kalbim artık aşka inanmazken...
Yeşil gözlerine daldım bilmeden.

Gözlerin ki okyanus gibi
Ve ben ilk defa yüzüyorum sanki
Oysa kaç dalgayla boğuştum bir bilsen
Kaç kişi sıktı kalbimi ellerinde.
O zaman gördüm:
Önce aşkın peşinde koşarlar
Sonra niye koştuklarını unuturlar.
En garibi de
Her defasında neden unutur insan
Tüm yaşadıklarını.

Anladım ki;
Beden yaşlansa da ruh yaşlanmıyor,
Ve yüreğimiz her yeni aşkta
Bu son sanıyor,

Ne kadar sakinsin benim aksime,
Heyecanım seni korkutur mu?
Ne kadar durusun,
Ne kadar berrak,
Fırtınada sığınacak liman gibisin..
Sonra nasıl güzel o bakışınla
İçimde fırtınalar kopması,
Ellerin hep böle yavaş mı?
Ve kalbin hiç deli gibi atmaz mı?
Ellerim saçlarında dolansa mesela,
Nefesim nefesini yaksa,
Koklasan boynumun en güzel yerinden,
Sakin bir deniz gibi kalır mı yüreğin?
Yoksa Fırtınalar kopar mı gemilerinde?
ve sımsıkı tutar mısın kaçmamam için?
Korkar mısın beni kaybetmekten?

Nasıl olur kalbinin sevmeleri?
Muhatap olmaz mısın yoksa
duruşun gibi
Hep kendinden emin misin?
Ne olur söyle!
Doğru bildiğin uğurda
Ateşe atladığın gibi,
Beni de sevebilir misin böyle cesurca