Soykırım Şiiri - İsmail Kandemir

Soykırım

Türk’üm! Asırların harı var bende,
Merhamet duygumun karı var bende,
“Kadın çocuk masumdur” arı var bende,
Hangi asırda kimi kırmışım ben,
Hangi kadını çocuğu vurmuşum ben…

Ruslarla bir olup Türk’ü kestiler,
Boğazlayıp çukurlara bastılar,
Ekmek yedirdiğim kaba kustular,
Soykırım yalanıyla susan Türk’üm ben,
Ermeni eliyle kırılan ırkım ben…

Tandırda kuyuda Türk’ü kırdılar,
Ersiz kadınlara zulüm verdiler,
Rus’u, Fransız’ı hepsi birdiler,
Van, Maraş’ da vurulan Türk’üm ben,
Göz önünde soyu kırılan Türk’üm ben…

Dokuz yüz on beş’ de vurup gittiler,
Otuz beş yıl önce yine bittiler,
Onlarca yiğidi şehit ettiler,
Avrupa’da vurdu Ermeni beni,
Nasıl katil ilan ederler beni…

Azerbaycan’ım, Ey! Can Azerbaycan,
Elçi Bey’den beri yaşıyor heycan,
Karabağ’da sürülen bir milyon can,
Öz yurtta vahşice vurulan benim,
Hocalıda yüz bin kırılan benim…

Asır değil daha on yıl öncesi,
Parçalandı orda Türk’ün sinesi,
Neden duyulmaz insanlığın sesi,
Dünyanın yüzü yok,közde öz benim,
Soyu kırılan Türk! Artık söz benim…

Ey,Milletim! hain plan kapıda,
Saldırsa da zalimlerin topuda,
Yaşayacak Türk’ün soyu sopuda,
Kıranlar Ermeni kırılan benim,
Söylenecek Türk’ de,Türkü de benim…

2005 – ANKARA
İsmail Kandemir