Soykırım Şiiri - Nesrin Olcay

Bu savaş büyük savaş.
Bir milleti bitiriyor,yok ediyor.
Bu birsavaş değil,soykırım;
bir milleti asimile ediyor,bitiriyor.
Gencecik kızlar,kadınlar düşman tohumlarıyla gebe kalıyor.
Onursuz yaşamaktansa ölümü tercih ediyor.
Bu savaş yalnız topla,tüfekle,süngüyle,bombayla değil;
Akla gelen tüm silahlarla yapılıyor.
Hitler'in toplama kampları,fırınları
Yok etmek içindi insanları.
Ama insanların onuruyla bu kadar oynanmadı.
Naziler bile Yahudileri zorla gebe bırakmadı.
Neden sessiz uygar ülkeler?
İki terörist öldü diye bizi protesto edenler,
Bu ölenler insan değil mi?
Hani nerede insan hakları?
Yoksa Türk olmak mı,Müslüman olmak mı suçları?
Türkleri katlediyorlar; herkes sessiz bakıyor.
Bu sessizlik sanki Sırpları alkışlıyor.
Lanet olsun böyle insanlığa.
Ağlıyorlar Afrikadaki açlara,
Uzaktan sessizce kakıyorlar Bosnalılar'a
bu insanlar,ölen genceceik delikanlılar,
Kolu bacağı kopan zavallı ihtiyarlar,
Asla istemeden düşman tohumu taşıyanlar,
Ağlayan analar,babalar başka bir dünyadan mı yardım çağıracaklar?

13.07.1994