Soykırım Şiiri - Ufuk Perişanoğlu

Avuç içine batmış bir çivinin verdiği ağrıyla,
Uyanıyorsun her sabah.
Biliyorum!
Elini tuttuğun o adam(lar) benim aslında
Sen gezerken beyaza boyanmış kaldırımlarda
Sana eşlik eden(ler) de benim.
Onun gözlerine bakarken beni arıyorsun
Yediremiyorsun kendine belki de…
Canını acıtıyor geride bıraktıkların
ki sen bunun farkındasın.

Her gün kendini yeni bir ben de,
İnfaz etmektir bu.
Kendi cesedinin faili olmaktır.
Her adamda beni gördükçe
Soykırım yapmaktır beni her seferinde.