Vefa idi kadının adı vefasızdı soyadı
Hayırsızdı zamanın adı
Ne çabuk geçti soyadı
Soyadı kadar bile uzun sürmedi
Kimselerin yüzü ne güldü ne gülmedi
İki ara bir derede kalındı
Beşerdi insanın adı çaresizlikti soyadı
Hiç bir şeyden ders almadı kırılmadı inadı
Karışmadı etliye sütlüye bir çoğu da
Felekten kam almaktı muradı
Aşktı adı sevda idi soyadı aşık etti,
Bülbülü güle kader al kanlara boyadı
Yalandı adı, yatsıya kadar soyadı.
Soyadıyla yaşadı.
Kayıt Tarihi : 5.9.2007 13:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/05/soyadi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!