Soy Ağacı Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

soy ağacıma en son eklenen çizgiydin sen,
resminin altına bir düzlem koyamıyorum,
dokuz parça tahtanın altında kaldın....
geçmişte balıklarım bile vardı benim bu ağaçta,
yıllar tümünü silkeledi üzerinden....
gösteri peygamberi olmadan bu aşkın ibadetini yaptım,
aklımda kalanlar bile kapalı gişe oynuyor....
sivri dilli aşağılanmalara dayanmaz hiç bir sevgi,
gerektiği zaman ölmesini de bilir bu yürek...
intihar etmekle şehit olmak arasındaki farkı tanır,
aşktan gelecek mızraklara her zaman açıktır kalbim...
kara yazıların benim etrafımda bir anlamı olmaz,
ben beyaz kalemler kullanıyorum sevgilerimin kağıdında,
her bakışa kendini göstermez kelimelerim....
delip geçene kadar süzdüğün gözlerimdeki yaşların anlamı,
bir ağaçtan düştüğün içindir sessizce...
normal değilim,aşkın etiketinde sabit duramam
mutlaka severim ben istemediğim hücreleride...
bilinmeyen bir şey bulmak istiyorsan elimi tutman yeterli,
öyle saldıran daha başka bir duygu canavarı görmemişsindir,
aklını kaçırmam ama biraz kurcalarım insanın....
kazayla çarpılacak bariyer değildir aşk,
yolun sağ tarafından gidilmez her zaman,
soldan işleyen şeritlerin olduğu sevgiler de var,
kalbin yönünü kaybettiği zaman,
en iyisi sola çekip beklemektir.....
damağımda hissettiğim ama anlatamadığım hiç bir şey olmadı,
gözleri kısık gülen dudakların karmaşasında,
ben aldığım tadın huzuruna vardım....
canına yandığımın sevgilisi,
kartlarını göstermeden kumarda kazanamazsın,
gizli bahçelerini keşfeder bu yürek,
içinde beslediklerini ateşimle bile boğarım katilsem eğer,
değilsem,
değilim...
ayağıma hiç bir tensel bağ dolanamaz benim,
bastığım yerlerde ezilenler olabilir diye,
uzun atıyorum adımlarımı gözlerimin ulaştığı kadar....
sevgi içinde adam gibi oturabiliyorsa fahişelik yapmaz,
perdelerini aralamaktan korkar o eller,
tenini güneşlere bile açamaz yürekteyse eğer,
değilse,
değilsin....
hayat yolculuğuma ayna alıp çıkmadım,
kendime bakacağımı biliyorum ben kimse olmadan,
minicik kalplerin kulbuna tutunabiliyorsan kocaman ellerinle,
o zaman adamsın sen de....
incitmeden incirin kabuğunu çıkarıp,
damlatmadan diline kadar götürebiliyorsan sevgisin sen,
bir çuvalını berbat ediyorsan eğer,
başka çuvallarda o incirden bir tane daha yok....
bir ev,bir oda ve iki tarafa açılabilen pencereler,
sağ el ile de açabilirsin diğeriyle de,
kalbin yönünü seçtiğinde içinde havai fişekler patlatırsın,
diğerinde
değilsen,
değilsin,
bir daha kapatamacağın camların kırıntılarında yaş dökersin...
sevdayı hangi elbisenin üzerine giyersen giy,
kravat bağlatır insana,
şık görünecek aşkların kırmızı halılarında yürürken burkulur yüreğin,
sıkmadan bağlayacaksın medeniyet fularını,
sıkmadan bağlanacaksın,
arkasında bıraktığın küçük ucunu asla unutmayacaksın.....