Sövmeler Şiiri - Mehmet Sercan Tezcanoğlu

Hepimiz açız, birbirimizin gözünün içine bakıyor gözlerimiz.
ortada bir paket bisküvi dolaşıyor,
her ağızda aynı tat,
aynı burukluk.
Kağnı yavaşlığında saatler.

Sevgili güncem, hepimiz açız!
Bir simitin susamları kokuyor yüzümüz.
Kayıp bir vagonuyuz hayat treninin;
ray üstünde yıllardır gidiyoruz,
yıllardır geliyoruz.

Hepimiz açız günce!
Açlığımızla doyuyor sabahlarımız
ve gecelerimize karışıyor...
Kırılıyor gururumuz.

Dönerli büfeler ve kremalı pastalar
geçiyor başucumuzdan,
dönüp de bakmıyoruz.
Yolumuz düz,
Yüzümüz düz,
Sağımız solumuz unutulmuş.

Hepimiz açız!
Hiçbir şey için çalışıyor ellerimiz.
Çok yorulduk, halsisiz güncem;
eridi irademiz.

Attığımız ilmekler
boynumuza küçük geliyor güncem,
güçsüsüz!
Yetemiyoruz kendimize,
suçsusuz.

Yazıklar çekiyoruz.
Uflamalar, püflemeler,
yarını düşlemeler...
Yaşıyoruz güncem,
açız ve yaşıyoruz!